اما قزل‌آلا و سایر ماهی‌های anadromous (ماهی‌هایی که برای تخم‌ریزی از آب شور اقیانوس‌ها به آب‌های شیرین رودخانه‌ها مهاجرت می‌کنند) می‌توانند هم در آب شیرین و هم در آب شور زندگی کنند.
مسئله به چگونگی کارکرد بدن ماهی از لحاظ آبی که می‌نوشد و آبی که به صورت ادرار دفع می‌کند، بستگی دارد.
آنزیم‌هایی در بدن ماهی‌های آب شور به آنها کمک می‌کند تا نمک اضافی را که هنگام نوشیدن آب دریا در بدن آنها تجمع می‌یابد، دفع کنند. به علاوه کلیه‌های این ماهی‌ها حجم‌های کمی از ادرار تولید می‌کنند که حاوی غاظت‌های بالای نمک است.
در مقابل ماهی‌های آب شیرین مقدار زیادی ادرار رقیق با میزان نمک کم تولید می‌کنند. آب‌شش‌های آنها طوری ساخته شده است که املاح را از آب شیرین جذب می‌کند.
برخی از ماهی‌ها مانند قزل‌آلا، ماهی استورژن،ماهی دهان گرد و ماهی خاردار راه‌راه دارای توانایی نقل مکان بین آب شور و آب شیرین هستند.
قزل‌آلاها تا حداکثر دو سال در آب شیرین زندگی می‌کنند و پس از آن شروع به مهاجرت به سمت پایین دست رودخانه می‌کنند.
در همان زمان بدن‌های آنها معمولا در آب‌های نیمه‌شور مصب رودخانه تطبیق پیدا می‌کند تا در نهایت بتوانند آب شورتر دریا را تحمل کنند.
LIveScience,7 Jan., 2008
